Graaiers en boze vrouwen
18-05-2017 Terugblik, Schrijverspunt
Je mag niemand op zijn uiterlijk beoordelen, is mij ooit geleerd, maar sommige mensen maken het je wat dat betreft wel heel erg moeilijk. Een blik op die gluiperige kop van VVD-voorzitter en sjacheraar Henry Keizer en je kan niet voorkomen dat kwalificaties als “graaier”, “vuilak” en “onbetrouwbaar sujet” in een normaal werkend brein ontpoppen. Je brein zou nog gelijk hebben ook: Henry Keizer maakt zijn uiterlijk meer dan waar.
De man die integriteit op de agenda van de VVD zette en naar aanleiding hiervan ooit in een interview zonder blikken of blozen beweerde dat “een beetje integer” niet bestaat, heeft voortvarend aangetoond dat “een beetje corrupt” ook niet bestaat. Vroeg of laat ga je all-in.
Henry adviseerde zichzelf om van hemzelf een bedrijf te kopen voor een veel lagere prijs dan dat het waard was. Een goed advies, want na wat gesjoemel met cijfers was hij voor een schamele dertigduizend euro mede-eigenaar van een bedrijf dat miljoenen waard was. Chapeau, Henry.
Blijkbaar is hij uit het goede VVD-hout gesneden, want niet veel later was plofhoofd voorzitter van de grootste politieke partij van Nederland. Inmiddels heeft waakhond Pieter Lakeman hem in het vizier en die laat doorgaans niet los tot het mikpunt van zijn gram met een bebloede kop de hoek in is getrapt, waar hij thuis hoort. Henry’s eigen integriteitscommissie breekt zich het hoofd over hoe ze deze puinhoop moeten gaan spinnen voor de buitenwereld.
Dat andere enfant terrible aan de overkant van de plas, dat zich met graaien, manipuleren en schimmige deals heeft verrijkt en uiteindelijk met een hoop bluf naar de top van de “democratie” heeft gewerkt, houdt de gemoederen ook aardig bezig. Zijn laatste stunt - per ongeluk lekken van topgeheime informatie aan de Russen – laat zelfs de engste hardliners van de Republikeinen in verbijstering achter. Beurzen donderen in elkaar en partijgenoten vragen zich publiekelijk af hoe ze dat ongeleide projectiel onder controle moeten krijgen. Het woord “impeachment” valt steeds vaker. Elke week wordt er een ziektebeeld aan zijn imposante verzameling toegevoegd.
Slechts een handvol mensen probeert krampachtig vooral zichzelf te overtuigen dat Trump het ondanks alles goed doet. De Nederlandse afvaardiging van die hoogst optimistische totaalmalloten hebben zich op het weblog GeenStijl teruggetrokken, om daar wat nukkig elkaar gerust te stellen en vrouwen te objectiveren. Reden voor zo’n honderddertig boze blanke vrouwen om een boze brief te schrijven aan de adverteerders op die site, die door twee grote kranten breed uitgemeten werd.
Dames, toch. Luistert. Op een of andere manier hebben jullie het voor elkaar gespeeld een maatschappij met een normen en waardenstelsel te installeren, waarin het huwelijk centraal staat en monogamie de norm is geworden. Dit staat haaks op de (genetisch ingebakken!) behoefte van de man. Jullie hebben gewonnen. Is het dan nooit genoeg? Moet het laatste toevluchtsoord, onze virtuele mancave, nu ook op de schop? Gunnen jullie ons dan helemaal niks?
Laat de Neanderthaler die in elke man huist lekker uitrazen op hun eigen stek van het internet. Beetje stoer doen op kleedkamerniveau en fantaseren over wie we allemaal willen doen en hoe: laat ons toch. Het is een uitlaatklep en ’s avonds zijn we heus wel lief voor vrouw, kinderen en huisdieren.
Dat testosteron moet er uit. Hier past een meewarig “Ach, gossie, kijk die jongetjes toch eens stoer doen”, in plaats van een schelle aanklacht.