RIP Avicii
23-04-2018 Weblog HoeMannenDenken
Hij was zesentwintig jaar oud, had acht jaar gewerkt en vond het mooi geweest. Mens en Corpus konden het niet meer aan, waardoor hij noodgedwongen met vroegpensioen ging. Hij had al meer geld verdiend dan een normaal mens in zijn leven op een normale manier op kon maken, dus daar hoefde hij het niet voor te laten.
Tim Bergling droeg de artiestennaam Avicii, een naam gebaseerd op die van het laagste niveau in de Boeddhistische hel. Muziek was zijn leven en hij bleek er talent voor te hebben. Op zijn achttiende brak hij internationaal door met Bromance. Daarna ging het snel, te snel voor de introverte Zweed. Vanaf 2012 werd hij beschouwd als één van de beste DJ’s ter wereld. En daar hoorde een speelschema bij die deze breekbare jongen ternauwernood verdroeg.
Naar aanleiding van zijn dood, ben ik me wat in Avicii gaan verdiepen. Ik vond een reportage die me tot op het bot heeft geraakt. Er werd een beeld geschetst van een aardige, rustige, introverte persoon, die moeilijk nee kon zeggen. Hij viel in de klauwen van een manager met dollartekens in zijn ogen, die hem genadeloos opjoeg. Die niet zag dat Bergling op instorten stond, maar hem keer op keer tot – en over – de rand duwde. Hem onder druk zette om wéér een optreden te doen, even snel een interview tussendoor en o, ja een megacontract met een casino in Las Vegas te tekenen.
Op het laatst kon hij de spotlights en het circus eromheen alleen nog stomdronken verdragen. Zijn collega’s en vrienden zagen hem afglijden en het kan niet anders dan dat zijn familie en zijn manager het ook moeten hebben gezien. In plaats van in te grijpen, werd er nóg meer druk op hem gezet. Meer drank moest die druk weerstaan, tot zijn lichaam het opgaf. Eerder had hij al problemen met zijn alvleesklier, nu moest zijn galblaas worden verwijderd. Een routineoperatie werd het genoemd. Op een vierentwintigjarige.
Daags na de ingreep zag je die hufter van een manager een doodzieke, uitgeputte en van pure ellende omvallende Bergling pushen om een interview te geven. Hij moest zijn fans maar even geruststellen door te verklaren dat er niks aan de hand was en dat ál zijn optredens door konden gaan. Het werd me rood voor de ogen en ik kon niet verder kijken.
Hij werd dood aangetroffen in een hotel in Oman. Twee jaar nadat hij had besloten niet, nooit, meer op te treden. Over de doodsoorzaak is officieel niks bekend, maar deze laat zich gemakkelijk uittekenen. Hij was duidelijk te laat gestopt. Hebben ze spijt, die hufters die een jong talent de dood in hebben gejaagd? Voelen ze zich schuldig, of hebben ze er alleen spijt van dat ze hun gans met de gouden eieren hebben geslacht?
Hij is niet de eerste en hij zal niet de laatste zijn. De 27 club heeft hij net niet gehaald, maar close enough, zou ik zeggen. Wat mij betreft zal die manager voor de rechter verantwoording af moeten leggen. Ik zie er geen veroordeling van komen, maar het zou prettig zijn als die droplul voor de hele wereld met de billen bloot gaat. Zodat iedereen die gluiperige, nietsontziende kop te zien krijgt.