Fuckwittage
14-11-2018 Sanne's Hersenspinsels
Auteur: Sanne van Rijn
Afgelopen week las ik 'Bridget Jones Diary'. Opnieuw. Ik las het boek toen ik 25 ofzo was en heb er smakelijk om gelachen. Toen. Haha. Gekke Bridget. Maar nu... Nu wist ik niet of ik moest lachen of huilen. Mijn plaatsvervangende schaamte voor die gekke Bridget maakte plaats voor een voor mij nieuwe en hardnekkige 'oh-mijn-God-dit-is-mijn-leven!' gêne.
Voor wie Bridget Jones onbekend is: Bridget is een (te) veel drinkende en rokende, altijd op haar gewicht lettende, niet zo ambitieuze, maar wel slimme, te hard feestende, geweldige vrienden hebbende, pittig onhandige, grappige, hopeloos romantische, altijd naar nieuwe levensfilosofieën zoekende en soms eenzame, vrijgezelle, dertiger. Die een dagboek bijhoudt. Hence: Bridget Jones Diary.
Bridget is hopeloos verliefd op haar baas en paradeert in korte rokjes en doorschijnende topjes op de werkvloer in een poging zijn aandacht te trekken. Wat uiteindelijk lukt, maar niet op de in haar tot-in-de-puntjes uitgefantaseerde 'nu gaan we eindelijk romantische tripjes naar het platteland maken' scenario's. Nee, Daniel is heus wel geïnteresseerd in haar, maar op een meer 'let's not get serious' manier. De 'God, your tits look amazing in that top' manier. De 'Ik bel jou wel' manier (Voor de jongere lezer: toen belden mensen nog.Vroeger kon je elkaar nog niet appen of DM'en. Moest je elkaar serieus nog bellen gewoon!).
Nee, haar 'ik kan elke vrouw uit haar slipje praten' - object van affectie weet niet of Bridget het wel voor hem is. Of hij wel toe is aan een relatie. Maar hij vind haar wel leuk. Echt.
En dus slingert Bridget tussen stomende, zeer ondeugende nachten en wanhopige, naast de telefoon wachtende dagen. Als die te lang aanhouden, belt ze desperaat haar vrienden op en wordt er de kroeg in gedoken. Onder invloed van een enorme hoeveelheid wijn wisselen haar girlfriends en gay best friend theorieën uit over waarom ze nog single zijn en waarom het heus fantastisch is om single te zijn, klagen ze over zeurende getrouwde mensen ('Waarom heb jij nog geen vriend?!') en verzusteren ze over de schrijnende 'emotional fuckwittage' van de moderne man. Om de volgende dag in haar dagboek te schrijven: "Ik drink echt nooooiitttttt meer!" en met gepaste trots tegen de middag toch echt in staat te zijn een glas water binnen te houden.
"Fuckwittage" volgens the urban dictionary: Used first in Bridget Jones' Diary, it has now become a synonym for the mindgames men play when dating. It can also be applied to women in rare cases. It can be preceded by "emotional" to make it about manipulating emotions or just plain "fuckwittage".
In het geval van onze hoofdpersoon leidt de fuckwittage van een relatie ('zie je, het kan toch!'), die geenszins recht doet aan het imaginaire vriendje dat haar baas in haar eindeloze fantasieën was, een 'pregnancy scare', met als gevolg fantasieën over het gezinsleven en zondagse picknicks omdat imaginair vriendje vast in droompartner zou veranderen als gevolg van baby, een gebroken hart als gevolg van een blote, zonnende twintiger op het dak van haar living and breathing boyfriend, heel veel meer wijn en sigaretten, impulsieve activiteiten met aantrekkelijke twintigers die haar het gevoel geven dat ze heus nog wel lekker in de markt ligt en tegelijk eindeloze twijfels over haar aantrekkelijkheid tot uiteindelijk een ('zie je, het kan toch!') relatie met de eerder overschaduwde, zeer succesvolle, haar met al haar gebreken accepterende, beetje saaie, Mr. Darcy. Yes, gebaseerd op Jane Austen's Darcy.
Goed, tot dusver onze hoofdpersoon miss Jones. Eind goed, al goed. Terug naar mijn 'Oh my God, oh my God, oh my God' leeservaring over een vrijgezelle dertiger zonder Facebook, Instagram en Whatsapp. Terug naar de overeenkomsten (de reikwijdte daarvan laat ik aan uw fantasie over) met het leven van de vrouw beschreven in 1996. Dat is 22 jaar geleden! 22 Jaar!
Mogelijk verklaart dat het 'and in rare cases women' gedeelte van de definitie van fuckwittage. Want, hoewel het hierboven beschreven bestaan van Jones heus overlapt met het mijne en, dare I say it?, dat van zovele van mijn vriendinnen, is fuckwittage de moderne vrouw ook niet vreemd. Sterker nog: emotional fuckwittage is niet minder dan een vanzelfsprekend onderdeel van het huidige speelveld. Het simpele 'ik vind je leuk en ik ga voor jou' bestaat nauwelijks meer. En als we dan, wij
'wij doppen onze eigen boontjes wel' vrouwen, zo'n man tegenkomen, weten we het ineens niet meer. Als onze Mr. Darcy te enthousiast dichterbij komt, schieten we in onze fuckwittagekramp. Als ik we zeg, bedoel ik daarmee uiteraard ook mezelf. Ik ben verantwoordelijk voor mijn fair share of fuckwittage.
Zelf fuckwittagen (heb ik zojuist een nieuw werkwoord bedacht?) is, ik moet het toegeven, best lekker. Gefuckwittaged worden is een heel ander verhaal. Sinds het wat beter met me gaat staan mijn ogen weer open voor het een en ander (lees: knappe mannen) en stromen er weer dingen (lees: lichaamssappen ;)). Ik ontmoet knappe mannen die druk zijn met hun carrière, een relatie hebben, niet op zoek zijn naar iets serieus.. Ik heb een serieuze shitload aan fuckwittage over me heen gehad de afgelopen weken. Over me heen gehad of aangetrokken? Hmm. Anyway: met als gevolg een emotionele rollercoaster van 'I'm a fucking goddess' tot 'wat is er in hemelsnaam mis met me?!'.
Ik pakte vast niet voor niks Bridget Jones Diary uit de kast toen ik van de week niet kon slapen en in het donker door mijn boekenkast heen ging voor het nodige leesvoer. Ik ben er alleen nog niet helemaal uit wat de boodschap van het heelal was. Is het 'fuck de fuckwittage'? Is het 'kom maar op met die Darcy'?
Eerlijk gezegd... ik hoop het niet. Ik ben (nog) niet klaar voor mijn Darcy. En wel klaar met fuckwittage. Misschien is het 'kom maar op met die gulden middenweg'.
Bluh, wat een saaie conclusie aan het einde van dit verhaal. Vind je ook niet?